کد مطلب:77720 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105

و من كلام له علیه السلام

اقتص فیه ذكر ما كان منه بعد هجره النبی صلی الله علیه و آله، ثم لحاقه به:

یعنی و از كلام امیرالمومنین علیه السلام است كه نقل می كرد در آن آنچه را كه بود از احوال او بعد از هجرت پیغمبر، صلی الله علیه و آله، پس ملحق شدن او به پیغمبر، صلی الله علیه و آله. و قصه ی آن چنان است كه در وقتی كه پیغمبر، صلی الله علیه و آله، اراده كرد هجرت كردن از مكه به مدینه را به احدی اعلام نكرده مگر به علی علیه السلام و ابابكر، از خوف مشركان. و امر كرد به علی علیه السلام كه شب را در فراش او بخوابد تا مشركان گمان كنند كه پیغمبر است و به تعاقب او نروند، تا اینكه دور شود و نتوانند به او رسید، اگر قصد كنند و ابابكر را در آن شب به همراه برد و امیر علیه السلام، به امر او عمل كرد. و در آن شب تا صبح در فراش او خوابید و جمعی از مشركان دور او را داشتند و سنگ به او می انداختند و جزم داشتند كه او پیغمبر صلی الله علیه و آله است. تا صبح گشت و معلوم ایشان شد كه پیغمبر، صلی الله علیه و آله، هجرت كرده است و آنكه بر فراش او خوابیده بود علی علیه السلام بود. و بعد از آن امیرالمومنین علیه السلام پیاده در عقب او روانه و در هر منزل خبر او را می پرسید، تا به منزل عرج كه نزدیك به مدینه است

[صفحه 1001]

ملحق به حضرت پیغمبر شد. و ادراك صحبت او را كرد و حضرت امیر علیه السلام آن قصه را بیان كردند، در كلام طولانی كه بعضی از آن این است:

«فجعلت اتبع ماخذ رسول الله، صلی الله علیه و آله، فاطا ذكره حتی انتهیت الی العرج.»

یعنی پس گردیدم من كه متابعت كردم طریق و راه رسول خدا، صلی الله علیه و آله، را و متعاقب او رفتم، پس گام زدم ذكر او را، یعنی سیر كردم در خبر او و در هر منزل خبر از او گرفتم، تا اینكه رسیدم به منزل «عرج» نزدیكی مدینه ی مشرفه و در آنجا ملحق شدم به حضرت پیغمبر، صلی الله علیه و آله و ادراك لقای او را كردم. و سید رضی رحمه الله می گوید كه قول (او) علیه السلام:«فاطا ذكره» كلامی است در غایت ایجاز و فصاحت.

[صفحه 1002]

صفحه 1001، 1002.